Κάτι ανάλογο θύμιζε και η χθεσινή αναμέτρηση με αντίπαλο την αξιόλογη ομάδα της Λαμίας. Οι παίκτες του Μανόλο Χιμένεθ ήθελαν τη νίκη που θα τους έφερνε στο +2 από Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ ούτως ώστε να βρεθούν μόνοι πρώτοι στη βαθμολογία ύστερα από τη σεζόν 2007-2008 και το πρωτάθλημα του Βάλνερ. Πολλά είναι βλέπετε τα κοινά σημεία με τη σεζόν που μας πέρασε μιας και ακολουθεί το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό την ερχόμενη αγωνιστική. Ωστόσο, ακόμα περισσότερες είναι οι διαφορές. Η ΑΕΚ εισήλθε στον αγωνιστικό χώρο με σκοπό τη νίκη και δεν πτοήθηκε σε κανένα σημείο της αναμέτρησης. Παρόλο που τα λεπτά περνούσαν και το πολυπόθητο γκολ που θα της έδινε το τρίποντο και τη δυνατότητα να απολαύσει τη μοναξιά της κορυφής για μια εβδομάδα τουλάχιστον δεν ερχόταν, οι κιτρινόμαυροι δεν λύγισαν πράγμα που πιστώνεται και στον άνθρωπο που βρίσκεται στον πάγκο της.
Ο Ισπανός τεχνικός με σωστές οδηγίες και κινήσεις από τον πάγκο παρέμεινε πιστός στο πλάνο του. Δεν επεδίωξε βαθιές μπαλιές αλλά με στρωτό και ορθολογικό ποδόσφαιρό προσπάθησε να διασπάσει την πολυπρόσωπη και καλά στημένη άμυνα των τυπικά γηπεδούχων. Η είσοδος του Χριστοδουλόπουλου και του Λιβάγια έδωσε φρεσκάδα στην ΑΕΚ και σε συνδυασμό με την παρουσία του Μάνταλου και τα ανεβάσματα των Γκάλο και Μπακάκη ευτύχησε με εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Χριστοδουλόπουλου στο 80ο λεπτό να πάρει τους τρεις βαθμούς της νίκης και να σκαρφαλώσει στη κορυφή του πρωταθλήματος.
Ναι συμφωνώ δεν ήταν πέναλτι, το μαρκάρισμα ήταν εκτός περιοχής αλλά δεν νομίζω ότι έχει νόημα να συζητάμε για διαιτησία τη στιγμή που δεν ήταν το μοναδικό λάθος του αγώνα κι όχι εις βάρος της Λαμίας, και που επίσης δεν ήταν και το μοναδικό της αγωνιστικής. Λάθη θα γίνονται και θα γίνουν, το θέμα είναι να μην υποκινούμενα και κακοπροαίρετα. Ναι και πάλι θα γκρινιάζουμε για τα λάθη που θα στερήσουν βαθμούς και θα αλλοιώσουν αποτελέσματα αλλά θα είναι ανθρώπινα.
Η ΑΕΚ που τα προηγούμενα χρόνια έδειχνε αδυναμία παραγωγής κυρίως στα εκτός έδρας παιχνίδια, στους δύο τελευταίους αγώνες με Ριέκα και Λαμία δημιουργεί σωρεία ευκαιριών. Πρώτη μεγάλη διαφορά σε σχέση με όσα έχουμε δει από την ΑΕΚ ύστερα από την επιστροφή της. Φυσικά για να συμβούν όλα αυτά χρειάζεσαι ένα ποιοτικό ρόστερ και μεγάλο βάθος, το οποίο το διαθέτει. Χθες η Ένωση αγωνίστηκε δίχως τους δύο βασικούς της χαφ Σιμόες και Γαλανόπουλο κι έχοντας στο ξεκίνημα στον πάγκο τους Χριστοδουλόπουλο και Λιβάγια. Κι αν συνυπολογίσουμε και τις απουσίες των Κονέ, Τσιγκρίνσκι και Λαμπρόπουλου τότε η λίστα μεγαλώνει ακόμη περισσότερο.
Δεύτερο σημαντικό σημείο είναι η υγεία που βγάζει η ομάδα. Υπάρχει αρκετά καλό κλίμα στα αποδυτήρια γεγονός που αποτυπώνεται και στον αγωνιστικό χώρο. Το βλέπεις στο βλέμμα και στις κινήσεις το ποδοσφαιριστών ότι γουστάρουν που αγωνίζονται με το Δικέφαλο στο στήθος. Το είδαμε ότι ακόμα κι όταν πάει το παιχνίδι να στραβώσει δεν τα παρατάνε. Δεν υπέκυψαν στο άγχος και με μπροστάρη τον Λυμπερόπουλο, όταν η ομάδα χρειαζόταν τον κόσμο της, πήρε τα ηνία και υψώνοντας τα χέρια έδωσε το σύνθημα να ξεσηκωθούν. Δεν ξέρω κατά πόσο θα ήθελε να φορέσει και πάλι τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και να πατήσει και πάλι το χορτάρι αλλά αυτή του η κίνηση ήταν για μένα το highlight της βραδιάς.
Με οργανωτή λοιπόν τον «Λύμπε» η ΑΕΚ ανέβηκε και πάλι στην κορυφή ύστερα από 10 χρόνια. Όμως επιβάλλεται να έχει και συνέχεια. Κανείς δεν αναδείχθηκε πρωταθλητής από την 4η αγωνιστική. Γι ‘αυτό πρέπει να πάει προσγειωμένη στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, σε ένα ντέρμπι που οι ερυθρόλευκοι είναι εκείνοι που καίγονται για τη νίκη ύστερα από τρία συνεχή ανεπιτυχή αποτελέσματα.
Μπάμπης Κοτρίδης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου