Ήρθαμε, είπαμε ένα γεια και τώρα φεύγουμε;

Η ΑΕΚ φέτος πάει για πρωτάθλημα. Διαθέτει το καλύτερο ρόστερ των τελευταίων ετών. Παίκτες αξιόπιστοι σε κάθε θέση και back up που κάλλιστα μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις οποιασδήποτε αναμέτρησης. Όταν διαθέτεις τέτοιο υλικό το πρωτάθλημα δε γίνεται να χαθεί όταν μάλιστα ο κάτοχος και μόνιμα πρωταθλητής παρουσιάζεται κατώτερος των περιστάσεων. Γνωρίζει τον αποκλεισμό από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και χάνει μέσα στη Λάρισα. Βλέπετε πόσο εύκολα είναι όλα στα λόγια. Δύο μήνες πριν, αυτές οι κουβέντες ηχούσαν στα αυτιά των φίλων της ΑΕΚ. Αλλά ποτέ κανείς δεν πήγε μπροστά παίζοντας μπάλα στις δηλώσεις.

Οι διοικούντες της Ένωσης με μπροστάρη τον μεγαλομέτοχο Δημήτρη Μελισσανίδη έχουν περιοριστεί σε ένα επικοινωνιακό πόλεμο προσπαθώντας να καταπολεμήσουν το παρασκήνιο. Σύμφωνοι, η εξυγίανση στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι καίριο ζήτημα γιατί δεν δύναται πρωτάθλημα με την εύνοια να είναι πάντοτε σε έναν. Το 50-50 ή τίποτα μοιάζει να έγινε αυτοσκοπός. Όμως βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Φαντάζει λες και αποστολή του Μελισσανιδή είναι να φτιάξει μια dream team διαιτησίας κι όχι δυνατή ομάδα που θα μπορεί να νικάει ακόμα και στη κακή της μέρα. Φυσικά βολεύει να τα ρίχνουμε όλα στους άλλους και να φορτώνουμε τα πάντα στο παρασκήνιο προσπαθώντας να βρούμε άλλοθι.

Ούτε ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, ο ΠΑΟΚ, ούτε η διαιτησία είναι ο μεγαλύτερός σου αντίπαλος. Εξάλλου είδαμε και στο χθεσινό ντέρμπι τα λάθη στα οποία υπέπεσε ο κατ’ ευφημισμών καλύτερος Έλληνας διαιτητής, Σιδηρόπουλος, αλλά αυτά δεν είναι της παρούσης. Μεγαλύτερός σου αντίπαλος αποδεικνύεται πως είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Η ΑΕΚ πληρώνει τα λάθη της. Λάθη που έγιναν και πέρσι το καλοκαίρι και επαναλήφθηκαν και φέτος και αποδεικνύουν πως δεν πήρε το μάθημά της. Αλλά έτσι είναι η ζωή. Όταν αποφασίζεις να επενδύσεις χωρίς να βάλεις βαθιά το χέρι στην τσέπη και ελπίζοντας πως θα σου βγουν όλοι Σιμόες και Γιόχανσον αυτά παθαίνεις. Ό, τι πληρώνεις παίρνεις λένε. Παρόλα αυτά εξακολουθώ να πιστεύω πως το υπάρχον υλικό δεν είναι του πεταματού και θα μπορούσε να είχε καλύτερη συγκομιδή βαθμών και να είναι ακόμα μέσα στο κόλπο του τίτλου. Άλλωστε μία ήττα σε ντέρμπι είναι πάντοτε εντός προγράμματος όσο κι αν δεν θέλει να το παραδεχτεί κανείς για να μην πληγωθεί ο εγωισμός του. Όμως, ματς όπως με τον Ηρακλή, τον Πανιώνιο και τον Ατρόμητο τα καθαρίζεις και με χειρότερο ρόστερ. Χωρίς να φτάσεις σε σημείο να παρακαλάς να σώσει την παρτίδα ο Πέκχαρτ όπως συνέβη τη περασμένη σεζόν με τον Κρισάντους.

Η διοίκηση κι όσοι ασχολούνται με τα μεταγραφικά έχουν ίσως το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Αποφάσισαν να πορευτεί η ΑΕΚ του πρωταθλητισμού έχοντας ως μοναδικό καθαρό σέντερ φορ μετά τον Αλμέιδα τον Πεκχαρτ δίνοντας μεγαλύτερο βάρος στο να βρούνε λίρα εκατό για τον αντι-Σιδηρόπουλο και κάθε αντι-Σιδηρόπουλο.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάσαμε 8^η αγωνιστική η ΑΕΚ να έχει 12 βαθμούς και να είναι στο -9 από την κορυφή έχοντας κάκιστο ρεκόρ εντός έδρας με μόλις μία νίκη και τρεις ισοπαλίες. Η περσινή κατάκτηση του κυπέλλου απέναντι στον Ολυμπιακό δε λύνει όλα τα προβλήματα ούτε ικανοποιεί τη δίψα των φιλάθλων της. Ο τίτλος αμέσως μετά την επιστροφή της επιβάλλεται να ήταν το έναυσμα κι όχι απλώς ένα παυσίπονο. Η ΑΕΚ πρέπει να φωνάζει στον αγωνιστικό χώρο με την απόδοσή της και τα αποτελέσματα ότι πάει για πρωτάθλημα κι όχι ότι ήρθαμε, είπαμε ένα για γεια και τώρα φεύγουμε πάλι.

 Μπάμπης Κοτρίδης