Ο εφιάλτης επιτέλους τελείωσε

Πόνεσαν τα μάτια μας, πόνεσε η ψυχή μας και ακόμα πονάει η καρδιά μας. Το μαρτύριο όμως ευτυχώς έλαβε τέλος. Η Εθνική ομάδα αποχαιρέτησε με νίκη, την πρώτη της νίκη στην προκριματική φάση του Euro 2016 επικρατώντας με 4-3 των Ούγγρων. Μία νίκη που κάθε άλλο παρά φάρμακο στις πληγές δεν ήταν και ούτε μπορούσε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Η παρουσία μας σε αυτή τη σειρά των αγώνων αρχής γενομένης από το Σεπτέμβριο του 2014 ήταν απλώς απογοητευτική και με απολογισμό 6 ήττες, 3 ισοπαλίες και μία νίκη πήραμε αυτό που αξίζαμε. Καταλάβαμε την τελευταία θέση πίσω ακόμη και από τα Νησιά Φερόε και δεν θα μπούμε στο αεροπλάνο με προορισμό τα γήπεδα της Γαλλίας.

Δύσκολο να σου αλλάζουν τις συνήθειες. Η αλήθεια είναι ότι Εθνική μας είχε καλομάθει την τελευταία δεκαετία με συνεχείς παρουσίες στις μεγάλες διοργανώσεις. Η αρχή έγινε το αξέχαστο 2004, ακολούθησε το 2008 για να ολοκληρωθεί εν τέλει ο κύκλος των Euro το 2012 ενώ ήμασταν παρόντες και στο μουντιάλ του 2010 και του 2014. Ό, τι χτίστηκε με τόσο κόπο επί Ρεχάγκελ και συνεχίστηκε επί Σάντος, γκρεμίστηκε μέσα σε λίγους μήνες. Παρά το γεγονός ότι ομολογουμένως είχαμε μία από τις ευκολότερες κληρώσεις των τελευταίων ετών και σε συνδυασμό ότι προκρίνονταν οι δύο πρώτες κάθε ομίλου και ο τρίτος έπαιζε μπαράζ, μείναμε έξω.

Και πώς να μην μείνεις; Το σημαντικότερο όπλο σου, η άμυνα, εξαφανισμένο με 14 γκολ παθητικό και 7 ενεργητικό, το απόρθητο «κάστρο» του «Γ. Καραϊσκάκης» μετατράπηκε σε «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε» δεδομένου ότι η τελευταία ομάδα που είχε περάσει αλώβητη από εκεί ήταν η Ελβετία για τα προκριματικά του μουντιάλ του 2010 όταν και μας είχε νικήσει με 2-1. Μα πάνω απ’ όλα απωλέσαμε αυτό που λέγεται ομάδα. Η Εθνική έγινε φιλανθρωπικό ίδρυμα με πάνω από 50 ποδοσφαιριστές να περνούν την πόρτα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος χάνοντας έτσι την έννοια του κλειστού κλαμπ που την χαρακτήριζε τα προηγούμενα χρόνια.

Ωστόσο, δεν πρέπει να μας παίρνει από κάτω. Τα πέτρινα χρόνια της αφάνειας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Επιβάλλεται να σηκώσουμε κεφάλι σύντομα. Όχι από τα προκριματικά του μουντιάλ αλλά από τώρα. Η ΕΠΟ με σωστές και μεθοδευμένες κινήσεις πρέπει να κλείσει γρήγορα προπονητή που θα καθίσει στο τιμόνι της ομάδας από το πρώτο κιόλας φιλικό του Νοεμβρίου με αντίπαλο το Λουξεμβούργο.

Από εκεί και πέρα φυσικά ένας προπονητής δεν θα φέρει την άνοιξη. Η Εθνική πρέπει και πάλι να χτιστεί πάνω σε έναν κορμό ποδοσφαιριστών ο οποίοι θα κληθούν να σηκώσουν το βάρος της ανασύνταξης και να μην χρεωθούν ακόμη μία αποτυχία. Σε ποδοσφαιριστές που να γνωρίζουν τι σημαίνει να φοράς το εθνόσημο και να μην αντικρίζουν αναμετρήσεις όπως με τα Νησιά Φερόε σαν αγγαρεία. Δόξα τω Θεώ ταλέντο υπάρχει.

Η εθνική είναι πάνω από όλους. Εδώ δεν χωράνε οπαδιλίκια. Όλοι χρειάζονται την στήριξή μας. Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό ας μην παρακολουθήσει ποτέ αγώνα της γαλανόλευκης. Δεν τον υποχρεώνει κανείς. Αρκετά πια με το κράξιμο. Μας ενοχλούσε το 1-0 δίχως να κοιτάζουμε την ουσία αλλά αυτά παθαίνεις όταν περιμένεις στήριξη από ανθρώπους που και τον Μέσι να είχαν στην ομάδα τους θα τον έλεγαν κοντό.

Ο δρόμος για τη Ρωσία σίγουρα δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Βέλγιο, Βοσνία, Εσθονία και Κύπρος δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητοι αντίπαλοι αλλά πάντοτε είχαμε τον τρόπο μας να παίρνουμε αυτό που θέλουμε. Το Σεπτέμβριο του 2016 λοιπόν πρέπει να είμαστε έτοιμοι, με χαμηλά το κεφάλι και πολλή δουλειά να αποδείξουμε πως όλο αυτό ήταν μία κακή παρένθεση και να καμαρώσουμε και πάλι την Εθνική στο μουντιάλ. 

Μπάμπης Κοτρίδης