Ας ήταν όλα μια κακή παρένθεση

Στη πρόβα τζενεράλε πριν την έναρξη των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου που θα διεξαχθεί στα γήπεδα της Ρωσίας το 2018, η Εθνική μας ομάδα επικράτησε εκτός έδρας με 2-1 της Ολλανδίας ανατρέποντας μάλιστα και το εις βάρος της 1-0. Αυτή ήταν και η πρώτη νίκη του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος απέναντι στους «Οράνιε» αλλά μικρή σημασία έχει το αποτέλεσμα.

Το μεγαλύτερο κέρδος από όσα παρακολουθήσαμε στον αγωνιστικό χώρο του «Φίλιπς Στάντιον» ήταν το γεγονός πως φάνηκε να βρίσκουν και πάλι τους εαυτούς τους. Σίγουρα δε γίναμε υπερομάδα επειδή κερδίσαμε τους Ολλανδούς όπως με το ίδιο σκεπτικό δε χάθηκε και το ταλέντο επειδή μείναμε εκτός Εuro 2016 και ηττηθήκαμε δύο φορές από τα Νησιά Φερόε. Το πρόβλημα της Εθνικής με το πέρας του Μουντιάλ της Βραζιλίας ήταν η κακή ψυχολογία και από ένα σημείο και μετά η έλλειψη κινήτρου που αποτυπωνόταν σε κάθε κίνηση των ποδοσφαιριστών.

Όμως με την Ολλανδία επέστρεψε εκ νέου η όρεξη, η διάθεση και το κίνητρο να αποδείξουν πρώτα απ’ όλα στους εαυτούς τους και ύστερα σε όλους εμάς ότι είναι ικανοί να πάρουν την πρόκριση και να κάνει και πάλι την εμφάνισή του το χαμόγελο. Από το πρώτο λεπτό μπήκαν στην αναμέτρηση δίχως σκοπό να αστειευτούν κι όχι βλέποντας το ματς σαν μια αγγαρεία πριν την έναρξη των επίσημων αγώνων. Παρά το γεγονός ότι βρεθήκαμε νωρίς πίσω στο σκορ, είχαν το σθένος να απαντήσουν άμεσα κι εκείνο το σημείο σηματοδότησε μια μεγάλη αλλαγή. Όχι δε μιλάω για την μεταβολή του σκορ αλλά τη σκηνή με τους Έλληνες διεθνείς να πανηγυρίζουν όλοι μαζί και το μάτι τους να γυαλίζει. 

Δε χρειάζεται να ανατρέξουμε πολύ βαθιά στο παρελθόν για να θυμηθούμε τέτοιες εμφανίσεις. Όποτε η μπάλα έκαιγε και η νίκη ήταν επιτακτική, είχε τον τρόπο να πάρει αυτό που ήθελε. Από τα μπαράζ με την Ουκρανία για την πρόκριση στο Μουντιάλ της Αφρικής μέχρι τη νίκη επί της Κροατίας και το εισιτήριο για το Euro 2012 και την πρόκριση στους «16» του Μουντιάλ με την νίκη στο νήμα επί της Ακτής Ελεφαντοστού. Τέτοιο χαρακτήρα είχε και η χθεσινή φιλική αναμέτρηση. Ναι δε χάριζε καμία πρόκριση και κανένα τρόπαιο αλλά κρινόταν απαραίτητη η καλή και μεστή εμφάνιση προκειμένου να αναγεννηθεί εκ νέου από τις στάχτες της. Δόξα τω Θεώ ταλέντο υπάρχει.

Αντιθέτως, καιρός για τυμπανοκρουσίες δεν υπάρχει. Όπως μας απέδειξε η πρόσφατη ιστορία η κόλαση με τον παράδεισο δεν είναι ούτε ένα τσιγάρο δρόμος. Η ομάδα θέλει τη στήριξη όλων μας αρχής γενομένης από τα προκριματικά που αρχίζουν τη Τρίτη. Το έργο δεν είναι εύκολο αλλά συνάμα δεν είναι και απίθανο. Ας ελπίσουμε πως αυτά που παρακολουθήσαμε από τον τέλος του Μουντιάλ του 2014 μέχρι τα προκριματικά του Euro 2016 να ήταν μια κακή παρένθεση και να δούμε ξανά την ομάδα που όλοι αγαπήσαμε. Την ομάδα που θεωρούσε αυτονόητη τη νίκη και δεν αποτελούσε είδος προς εξαφάνιση. 

Μπάμπης Κοτρίδης