Άλλο ένα ρεκόρ για την Α.Ε.Κ. από εκείνα όμως που έχει συνηθίσει τον τελευταίο ένα χρόνο τους φίλους της, τα αρνητικά. Η ομάδα του Τραϊανού Δέλλα ηττήθηκε για πρώτη στο πρωτάθλημα της Γ' Εθνικής από τη Θύελλα Ραφήνας με 1-0 στο 90+. Από τις οχτάρες στην ήττα. Πολύ ανώμαλη προσγείωση και φυσικά δεν απέφυγε την κριτική των φίλων της. Οι φίλαθλοι που την ακολούθησαν για ένα ακόμα παιχνίδι δείχνοντας την αγάπη τους σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που βιώνει η αγαπημένη τους ομάδα, μετά το τέλος του αγώνα ξέσπασαν σε ειρωνικά χειροκροτήματα.Είχαν δίκιο όμως;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και όταν λέω αρχή από εκείνη την καταραμένη μέρα. Εκείνη την ημέρα της 14ης Απριλίου που γράφτηκε η πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία της Α.Ε.Κ. Η Α.Ε.Κ ερχόταν αντιμέτωπη με τον Πανθρακικό σε έναν αγώνα ζωής και θανάτου όπου διακυβευόταν η παραμονή στην κατηγορία. Οι κιτρινόμαυροι δέχονταν στο 87ο λεπτό το γκολ (αυτογκόλ Μπουγαΐδη) και υποβιβάζονταν στη Β' Εθνική. Τότε αρκετοί ανεγκέφαλοι μη μπορώντας να ανεχθούν την κατάσταση εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο και προκάλεσαν επεισόδια και άλλοι μπροστά στο θέαμα ξέσπασαν σε κλάματα. Βλέποντας την αγαπημένη τους ομάδα να διαλύεται έκλαιγαν αφού αδυνατούσαν πιστέψουν το τι είχε συμβεί που αυτό δεν ήταν άλλο από το γεγονός ότι η Α.Ε.Κ. τη νέα σεζόν δεν θα αγωνιζόταν στη Σούπερ Λιγκ. Αυτή η ομάδα με την πλούσια ιστορία και τον τεράστιο λαό βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης καθώς δεν ήταν μόνο ότι υποβιβάστηκε αλλά κι ότι το μέλλον της ήταν αβέβαιο διότι ήταν ακέφαλη χωρίς διοίκηση και χωρίς λεφτά.
Τότε εμφανίστηκε ένας παλιός γνώριμος ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Ο Τίγρης όπως είναι και το προσωνύμιο που του έχουν δώσει οι Αεκτζήδες ανέλαβε τα ηνία της ομάδας. Την έριξε οικειοθελώς στην Football League 2 γνωστή απλά ως Γ' Εθνική προκειμένου να απαλλαγεί και από ένα μεγάλο μέρος των χρεών της και μάλιστα εγγυήθηκε να κάνει πραγματικότητα και την μεγάλη επιθυμία των φίλων της να την ξαναδούν σπίτι της, στη Νέα Φιλαδέλφεια εκεί που έζησε τις πιο ένδοξες στιγμές της. Ένα νέο ξεκίνημα με δυο λόγια.
Επομένως η Α.Ε.Κ έτσι όπως τα έφερε ο καιρός αγωνίζεται φέτος στη Γ' Εθνική και αντιμετωπίζει ομάδες άγνωστες στο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Το τεράστιο όνομα φυσικά της ομάδας και η βαριά της φανέλα δεν αφήνουν πολλά περιθώρια στους αντιπάλους. Έτσι τουλάχιστον νομίζουν οι περισσότεροι ίσως και λανθασμένα. Θεωρούν πως Α.Ε.Κ επιβάλλεται να κατακτήσει την πρώτη θέση και συνάμα την άνοδο πετυχαίνοντας το απόλυτο 28 νίκες σε 28 αγώνες και φιλοδωρώντας μάλιστα κάθε φορά τον αντίπαλό της τουλάχιστον με 4 τέρματα. Κομματάκι δύσκολο. Ξεχνούν μου φαίνεται το γεγονός ότι δεν αγωνίζεται μόνη της. Έχει να αντιμετωπίσει 11 ποδοσφαιριστές που τις περισσότερες των περιπτώσεων είναι παραταγμένοι και οι 11 πίσω από τη σέντρα και γνωρίζουν και εκείνοι να κλοτσούν το τόπι. Συνεπώς, δεν είναι δυνατό σε κάθε στραβοπάτημα να λέμε ότι είναι ντροπή και αίσχος να μην κερδίζει η Α.Ε.Κ. Δεν έγινε και τίποτα να μην κερδίσει μια φορά. Δηλαδή τι, θα χάσει την άνοδο; Αυτή τη στιγμή είναι στο +10 και αν δεν υπήρχε και η τιμωρία για τα επεισόδια στο Αιγάλεω θα ήταν στο +14.
Επιπλέον, σκεφτείτε πως η Α.Ε.Κ. είναι μια καινούρια ομάδα που θέλει το χρόνο της. Έχει έναν άπειρο προπονητή που μόλις τώρα κάνει τα πρώτα του προπονητικά βήματα και απαρτίζεται από ποδοσφαιριστές άλλους πιο μικρούς κι άλλους πιο έμπειρους που έχουν φορτωθεί το βάρος της ευθύνης να οδηγήσουν ξανά την Α.Ε.Κ. ψηλά, εκεί που ανήκει και που θέλουν κι εκείνοι να πατήσουν το πόδι τους στην "Αγιά Σοφιά" γεγονός που τους αγχώνει ακόμη περισσότερο διότι νιώθουν πως κρίνονται συνεχώς και θέλουν να αποδείξουν ότι αξίζουν να είναι μέλη της ομάδας που θα αγωνιστεί στο νέο γήπεδο.
Γι'αυτό όχι άλλα δάκρυα γιατί κάτι καλό φαίνεται στον ορίζοντα. Μάλλον το πέταγμα του Αετού θα είναι γιατί ο Δικέφαλος ανοίγει και πάλι τα φτερά του.
Μπάμπης Κοτρίδης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου